با این حال، توصیه می‌شود که از گروهی از کوهنوردان با تجربه‌تر و یک راهنما شروع کنید و برای سازگاری با ارتفاعات بیشتر وقت بگذارید. برای اسکی روی برف های بسیار لغزنده و شیب دار از مهارت های پیشگام بیشتری استفاده می شود که یخ نوردی نامیده می شود. پیچ‌های یخ یا یخ‌چین به کوهنوردان کمک می‌کند تا لنگر بیاورند و بالا بروند و همچنین اغلب از تجهیزات صخره‌نوردی استفاده می‌شود. لایه فشرده برف کوهنوردان را قادر می سازد با پاهای خود حرکت کنند. بیشتر از کرامپون ها برای سفر سالم و سالم روی برف و یخ استفاده می شود. کرامپون ها ابزار کششی هستند که برای بالا رفتن آسان روی برف به کفش کوهنوردی متصل می شوند.
این می تواند به معنای بالا رفتن از خط درخت در "منطقه آلپ" باشد. بالا برای گیج شدن موضوع، همچنین می‌تواند صعود با استفاده از "سبک آلپاین" صعود تک فشاری به جای روش‌های "محاصره" یا "سبک کپسولی" برای صعود از مسیرهای طولانی باشد. هیچ کس دیگر نمی خواهد کوهنورد باشد، همه آنها می خواهند کوهنورد باشند... پیاده روی یک پیاده روی طولانی در امتداد یک مسیر خاص است که معمولاً در سراسر کشور است. برخی از پیاده‌روی‌ها می‌توانند چالش‌برانگیز باشند و برای روزها از جمله کمپینگ طول بکشند، اما برخی دیگر می‌توانند یک پیاده‌روی روزانه طولانی با سرعت ثابت باشند.
زمانی که کلبه ها باز و سرنشین هستند، عموماً توسط کارکنان تمام وقت اداره می شوند، اما برخی از آنها به صورت داوطلبانه توسط اعضای باشگاه های کوهستانی کار می کنند. مدیر کلبه، که در اروپا نگهبان یا نگهبان نامیده می‌شود، معمولاً به کسانی که فقط برای یک روز از آن بازدید می‌کنند و هم به کسانی که یک شب می‌مانند، نوشیدنی‌ها و وعده‌های غذایی می‌فروشد. با این حال، همه کلبه‌ها خدماتی ارائه نمی‌دهند، و بازدیدکنندگان ممکن است نیاز داشته باشند برای خود تهیه کنند.
با این حال، کوه نوردی یک ورزش چالش برانگیز است که در آن افراد برای رسیدن به قله از شیب های سنگی شیب دار بالا می روند. برای کوهنوردی تجهیزات خاصی مانند تبر یخی و طناب بسته به زمین مورد نیاز است. شما از لحاظ فیزیکی با استفاده از هر دو دست و پای خود روی صخره ها یا یخ و برف صعود می کنید تا به قله برسید. کوهنوردی همیشه شامل بالا رفتن از کوه های بلند به قصد صعود است و ممکن است شامل بولدرینگ، صخره نوردی و انواع مختلف اسکی باشد. بنابراین، کوهنوردی نسبت به پیاده‌روی نیاز به مهارت، تخصص و تجهیزات فنی مانند طناب، تبر یخ و کرامپون دارد.
تفاوت
سبک محاصره احتمالاً این روزها بیشتر رایج است، به خصوص در بین کوهنوردان مبتدی یا معمولی. این شامل داشتن گروه بزرگتری از راهنماها و باربران است که به کوهنوردان در حمل غذا، سرپناه و تجهیزات کمک می کنند.
لطفاً جهت دسترسی به لیست بهترین فروشگاه لوازم کوهنوردی کلیک کنید
این همچنین شامل داشتن کمپ های دائمی و مجهز در کوهستان می شود. هم صخره نوردی و هم کوهنوردی اغلب در محیط های کوهستانی و معمولا دور از تمدن اتفاق می افتد. اینکه بتوانید در طبیعت بیرون بروید و در عین حال یک فعالیت چالش برانگیز اما مفید را نیز انجام دهید، می تواند برای سلامت روان شما عالی باشد.
سبک های کوهنوردی
برخی از کلبه‌ها برای هر دو امکانات ارائه می‌دهند و به بازدیدکنندگانی که مایل به کاهش هزینه‌ها هستند، می‌توانند غذا و تجهیزات پخت و پز خود را بیاورند و با استفاده از امکانات ارائه شده، پذیرایی کنند. رزرو اقامت شبانه در کلبه ها الزامی تلقی می شود و در بسیاری از موارد ضروری است زیرا برخی از کلبه های محبوب، حتی با بیش از 100 جای تخت، ممکن است در هوای خوب و در آخر هفته ها پر باشند. با اکثر کلبه ها ممکن است از طریق تلفن تماس گرفته شود و بیشتر آنها از کارت های اعتباری به عنوان وسیله پرداخت استفاده می کنند. شرایط برف فشرده به کوهنوردان اجازه می دهد تا با پای پیاده پیشرفت کنند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر از سایت اسنوند بازدید نمایید
با این حال، هنگام کوهنوردی، برای رسیدن به قله هر قله‌ای که می‌خواهید، باید از انواع مهارت‌های مختلف استفاده کنید. بین این عبارات و سایر اصطلاحات همپوشانی وجود دارد، و نظرات متفاوت خواهد بود، اما تفاوت در استفاده به دنبال سطح دشواری فنی، و مسافت یا مدت زمان صرف شده برای فعالیت است. مهم ترین تفاوت کوهنوردی با کوله گردی این است که کوهنوردی به تجهیزات فنی بسیار بیشتری نسبت به سفرهای کوله پشتی نیاز دارد که از تبر یخ و کرامپون گرفته تا طناب و کلاه ایمنی را شامل می شود.
برای ماجراجویی در کوهستان، باید مهارت های فنی و آموزش بالایی داشته باشید. خطرات عینی به محیط مربوط می شود و ممکن است شامل شرایط آب و هوایی نامناسب، زمین های خطرناک و تجهیزات ضعیف باشد. خطرات ذهنی مربوط به قضاوت ضعیف کوهنورد، برنامه ریزی ضعیف، فقدان مهارت، یا آمادگی ناکافی است.
تا سال 1870، تمام قله‌های آلپ با موفقیت فتح شدند و کوهنوردی به یک ورزش پر رونق در بریتانیا تبدیل شد. با تأسیس باشگاه آلپاین در سال 1857، کوهنوردان شروع به چشم‌اندازی فراتر از کوه‌های آلپ و محدوده‌های چالش برانگیزتری مانند هیمالیا کردند. این بارزترین نکته است و آن هم ورزش در کوهستان است و هم به من اعتماد کنید کوهنوردی و کوهنوردی لذت بخش ترین فعالیت هستند زیرا شما می توانید بیشتر زمان را با طبیعت سپری کنید. تقریباً 90 درصد مردم را دیده ایم که کوهنوردی و کوهنوردی را با هم قاطی می کنند، اما این دو فعالیت کاملاً متفاوت هستند.
کوهنوردی و صخره نوردی هر دو ورزش در فضای باز هستند، اما برای تمایز بین کوهنوردی صعود و پایین آمدن ایمن از شیب تند برفی مستلزم استفاده از تبر یخی و تکنیک های مختلف پایکوبی است که در قرن گذشته توسعه یافته است، مانند تکنیک فرانسوی و تکنیک آلمانی. تیم‌های کوهنوردی ممکن است انتخاب کنند که همه را با طناب به هم بچسبانند تا یک تیم طناب تشکیل دهند. سپس تیم ممکن است با وصل کردن طناب به لنگرها، خود را ایمن کند. این لنگرها گاهی غیرقابل اعتماد هستند و شامل پایه های برفی یا برف، دستگاه های مرده به نام فلوک یا تجهیزات مدفون یا سنگ می شود. بولاردها که به سادگی از برف یا یخ یکپارچه تراشیده شده اند، گاهی اوقات به عنوان لنگر نیز عمل می کنند.
به دلیل فنی بودن کوهنوردی، اغلب به صورت جفت یا گروهی و یا با راهنمای حرفه ای انجام می شود. کوهنوردی که با نام آلپینیسم نیز شناخته می شود، ورزشی است که شامل بالا رفتن از بلندترین نقطه کوه ها برای لذت بردن است. کوهنوردی شامل فعالیت هایی مانند صخره نوردی، یخ نوردی و اسکی – اساساً هر آنچه که زمین نیاز دارد – برای رسیدن به قله است. طبیعتاً کوهنوردی ماجراجویانه است و خطراتی را به همراه دارد و نیاز به تخصص فنی دارد.
اگرچه این دو ورزش می توانند از بسیاری جهات بسیار شبیه به هم باشند، اما چند تفاوت کلیدی نیز بین کوه نوردی و کوهنوردی وجود دارد. کوهنوردی دسته وسیعی از فعالیت‌ها است که شامل سفر به قله‌ها با هدف رسیدن به قله است که می‌تواند به روش‌های مختلفی مانند پیاده‌روی، اسکی، صخره‌نوردی یا یخ‌نوردی باشد. در حالی که کوهنوردی زیرمجموعه خاصی از کوه نوردی است که عمدتاً بر رسیدن به قله های دور از راه دور از طریق مسیرهای دشوار فنی و با کمک تجهیزات خاص، عمدتاً در فصل زمستان تمرکز دارد. اصطلاح «آلپنوردی» نیز بسته به موقعیت و تفسیر به انواع مختلف به کار می رود. کوهنوردی آلپ می تواند به کوهنوردی در آلپ اشاره داشته باشد یا کوهنوردی مانند کوه نوردی که در آلپ انجام می شود.
در بریتانیا اصطلاح "کلبه" برای هر کلبه یا کابینی که به عنوان پایگاهی برای پیاده‌روها یا کوهنوردان استفاده می‌شود، استفاده می‌شود. اینها بیشتر متعلق به باشگاه‌های کوهنوردی برای استفاده اعضا یا باشگاه‌های بازدیدکننده هستند و عموماً نگهبان یا کارکنان دائمی ندارند، اما دارای امکانات آشپزی و شستشو و گرمایش هستند. در ارتفاعات اسکاتلند پناهگاه‌های کوچک ساده بدون سرنشین بدون امکانات پخت و پز معروف به «دو» برای شکستن مسیرهای طولانی بین‌المللی و به‌عنوان کمپ‌های پایه به سمت کوه‌های خاص نگهداری می‌شوند. اگرچه سفرهای کوهنوردی نیز از چند ساعت تا چند روز متغیر است، اما این فعالیت به طور کلی از نظر فیزیکی و فنی بیشتر از پیاده روی یا پیاده روی است. در راه رسیدن به قله، کوهنوردان باید با سنگ، یخ یا زمین های مختلط برخورد کنند.
چگونه پیاده روی را شروع کنیم
اغلب کرامپون ها برای سفر موثر و ایمن روی برف و یخ مورد نیاز هستند. کرامپون‌ها به پایین چکمه‌های کوهنوردی می‌چسبند و کشش بیشتری روی برف و یخ سخت ایجاد می‌کنند. برای برف شل، کرامپون کمتر مناسب است و کفش های برفی یا اسکی ممکن است ترجیح داده شوند. استفاده از تکنیک های مختلف از اسکی آلپاین تا بالا و پایین رفتن از کوه به خودی خود نوعی ورزش است که به آن کوهنوردی اسکی می گویند. اصطلاح پیاده روی یا پیاده روی برای توصیف زمین هایی به کار می رود که در آن تجهیزات فنی مورد نیاز نیست.
بیس کمپ های اورست و کمپ مویر از معروف ترین بیس کمپ ها هستند. در حالی که کوهنوردان باتجربه ممکن است بتوانند به تنهایی از پس پیاده روی های کوتاه مدت برآیند، همیشه توصیه می شود که برای سفرهای طولانی تر یا دشوارتر، یک راهنما استخدام کنید. دانش و تخصص یک راهنمای کوهستان ارزش افزوده ای برای تجربه فراهم می کند و کلیدی برای مدیریت تدارکات خواهد بود (بنابراین شما زمان بیشتری برای لذت بردن از ماجراجویی خواهید داشت!). کوهنوردی به طور کلی شامل برخی خطرات اضافی - از جمله تغییر شرایط آب و هوایی و ارتفاع - است، بنابراین توصیه می کنیم همیشه از خدمات یک راهنمای معتبر استفاده کنید.
با این سبک، کوهنوردان مقادیر زیادی تجهیزات و وسایل را به سمت بالا و پایین کوه حمل می کنند و به آرامی پیشرفت می کنند. اگر قله بسیار مرتفع یا دور از تمدن باشد، صعود به سبک اکسپدیشن ترجیح داده می شود. کوهنوردانی که از این سبک استفاده می کنند معمولا، اما نه همیشه، بخشی از یک تیم بزرگ از کوهنوردان و کارکنان پشتیبانی هستند. معمولاً از سورتمه ها و حیوانات بارکش برای پوشش مسافت های زیاد با وسایل زیاد استفاده می شود. کوهنوردان کمپ های متعددی را در امتداد کوه برپا می کنند و وسایل خود را چندین بار به بالای کوه می کشند و پس از هر بار حرکت به کمپ پایین تر برمی گردند تا زمانی که همه وسایل در کمپ بالاتر قرار گیرند.
در حالی که این سبک اصلی است که در آن کوه‌های مرتفع صعود می‌کردند، سبک اکسپدیشن این روزها نادر است زیرا کوه‌های بیشتری با سفرهای هوایی و نفوذ بزرگراه‌ها به مناطق کوهستانی در دسترس عموم قرار گرفته‌اند. هنوز در محدوده هایی مانند رشته کوه آلاسکا و هیمالیا رایج است. برای برف های بسیار لغزنده یا شیب دار، یخ، و زمین های مخلوط سنگ و یخ، کوهنوردان باید از تکنیک های پیشرفته تری استفاده کنند که یخ نوردی یا کوهنوردی ترکیبی نامیده می شود. ابزارهای تخصصی مانند پیچ‌های یخ و جمع‌کننده‌های یخ به کوهنوردان کمک می‌کنند تا لنگرها را بسازند و یخ را بالا ببرند، همچنین تجهیزات سنتی سنگ نوردی برای لنگر انداختن در زمین‌های مختلط.
